“Het leven loopt soms heel anders dan je in gedachten had, dat heb ik gemeen met de mensen voor wie ik zorg. Drie jaar geleden al, in 2016, solliciteerde ik bij De Waalboog. En ik werd aangenomen. Op mijn allereerste werkdag moest mijn man me al afmelden: ik had een hersenbloeding en een herseninfarct gehad. Pas eind vorig jaar dacht ik: ik ben er weer klaar voor. Dus: stoute schoenen aan en contact opnemen. Met succes, want sinds medio januari werk ik op afdeling Pimpelmees waar we zorg verlenen aan ouderen met dementie.
En met heel veel plezier. Echt heel veel plezier. Ik werkte al eerder in een verpleeghuis, in Den Haag. Daar stond ik in mijn eentje op 10 bewoners, dus alles moest snel, snel, snel. Bij De Waalboog heb je veel meer tijd voor persoonlijk contact. Als ik een bewoner help bij het aankleden, kan die bijvoorbeeld zelf kiezen wat de outfit van die dag wordt. In Den Haag zocht ik – snel, snel, snel – zelf iets uit wat bij elkaar paste, en daar had de bewoner het dan eigenlijk maar mee te doen.
In de vergelijking tussen beide werkomgevingen, komt De Waalboog er eigenlijk steeds als beste uit. En waar dat niet zo is, ligt dat niet aan de organisatie. Kijk, in Den Haag rijdt het openbaar vervoer af en aan. Daar hoef ik niet te haasten om een bus te halen of lang te wachten als ik hem mis. En ik droeg er een uniform; hoefde dus nooit na te denken over wat ik die dag aan zou trekken. Maar De Waalboog heeft geen invloed op het OV en voor bewoners is het veel fijner dat iedereen om hen heen ‘huiselijk’ is, zonder de afstand van een uniform. Beide nadelen tellen dus eigenlijk niet. En dan komt er ook nog eens bij dat het team hier veel hechter is: we staan er met elkaar, naast elkaar en voor elkaar!”
Ook benieuwd naar het werken in de ouderenzorg? Wij nodigen jou van harte uit om eens mee te lopen bij De Waalboog.